Εννιαετής Κύκλος
Μέσα στον κύκλο των εννέα ετών, μαθαίνουμε ότι τα συναισθήματά μας είναι το μόνο μέσο με το οποίο βρίσκουμε έναν συνήγορο προς την προσωπική ελευθερία. Είναι μια χρονιά με τελειώματα, ολοκλήρωση και συμπεράσματα που προσφέρουν την ευκαιρία να απελευθερωθούμε από τις λανθασμένες πεποιθήσεις που πάντα προκαλούσαν δυστυχία, πλήξη, δυσαρέσκεια και στασιμότητα. Το Εννιά Χρόνος μας αποκαλύπτει και μας διδάσκει πώς να απελευθερωθούμε από το παρελθόν μας παραδίδοντας την αντίληψή μας σε αυτό και χωρίς αυτή την επίγνωση, είμαστε για πάντα θύματα κάτι που κάποτε μας συνέβη. Ο εννιάχρονος κύκλος χτυπά ένα κουδούνι που φωνάζει ένα κάλεσμα ότι είναι τώρα καιρός να θεραπευθούμε.
Απελευθέρωση του Παλαιού
Τίποτα καινούργιο δεν συμβαίνει ή δεν έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί στον 9χρονο Κύκλο έως ότου πραγματοποιηθούν τα αναπόφευκτα τελειώματα και όσο περισσότερο επιδιώκουμε να ξεκινήσουμε κάτι νέο χωρίς πρώτα να απελευθερώσουμε το παλιό, τόσο περισσότερη αντίσταση ρίχνει το Σύμπαν στον δρόμο μας. Αν δεν προσπαθήσουμε να αποδεχτούμε τις συναισθηματικές μας πραγματικότητες, ανακαλύπτουμε ότι η ιστορία μας επαναλαμβάνεται τα επόμενα εννέα χρόνια.
Αυτό είναι ένα έτος προβληματισμού για το συνεχές ταξίδι της ζωής μας και να συλλογιστούμε βαθιά όλα όσα μας έχουν συμβεί. Σίγουρα, θα υπάρξουν περιστάσεις και γεγονότα που δεν θέλουμε να αγκαλιάσουμε, και αυτές είναι αναμνήσεις που μπλοκάρουμε από τη συνείδησή μας. Αυτά είναι τα ίδια τα περιστατικά και οι καταστάσεις που ζητούν να αντιμετωπιστούν και λειτουργούν ως βαρύ φορτίο που μας βαραίνει σαν άγκυρα, εμποδίζοντας τις προθέσεις και την ορμή μας να προχωρήσουμε. Όσο πιο γνήσια πρόθεση εφαρμόζουμε επιτρέποντας στις ξεχασμένες αναμνήσεις να ξαναβγούν στην επιφάνεια, τόσο πιο εύκολο γίνεται να υιοθετήσουμε και να ενσωματώσουμε τη διαδικασία θεραπείας των Εννέα Χρόνων.
Είναι το μεγάλο βάρος της εύρεσης περισπασμών και της αποφυγής των συναισθημάτων του παρελθόντος και του παρόντος που προκαλεί κατάθλιψη, παρόλο που προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας ώστε να πιστέψουμε ότι η κατάθλιψη μπορεί να ξεφύγει απλώς εκτρέποντας αυτά τα συναισθήματα. Αυτή η προσποίηση δημιουργεί μια άβυσσο άρνησης και, τελικά, βαθύτερη απόγνωση. Εάν βρεθούμε ενεργοποιημένοι και επικεντρωμένοι στον θυμό, τη λύπη, το φόβο ή τη θλίψη, σε βαθμό που δεν μπορούμε να ζήσουμε εποικοδομητικά, υπάρχει μια πολλά υποσχόμενη πιθανότητα να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα συναισθήματα ως δικαιολογία ή απόσπαση της προσοχής για να συνεχίσουμε να αρνούμαστε ένα άλλο συναίσθημα πιο βαθιά θαμμένο. Η άρνηση δεν είναι πλέον προνόμιο σε αυτή τη Γη. Η άρνηση προκαλεί τα περισσότερα από τα τρομερά προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν καθώς και σήμερα και αυτό ισχύει για την προσωπική μας ζωή όπως και για τη ζωή γενικότερα.
Αποδεχτείτε τον φόβοΤο να φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε και να κατέχουμε τα συναισθήματά μας είναι μια φυσική απάντηση και όπως όλα τα συναισθήματα, πρέπει να ακολουθήσει τη δική του εξελικτική διαδικασία και να του επιτραπεί να κινηθεί. Όταν κολλάμε στον φόβο, αρνούμαστε το σκοπό και την ικανότητά του να μας υποστηρίξει και εμποδίζοντας την κίνησή του, παραλύουμε από αυτόν. Η φυσική τάξη και η πρόοδος είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αισθανθεί τον φόβο μας, να αποδεχτεί την παρουσία του και να του επιτρέψει να περάσει μέσα και έξω από εμάς. Αυτή η διαδικασία προάγει το θάρρος, την ακεραιότητα και την αυξανόμενη ικανότητα να αναγνωρίζεις εκείνα τα πράγματα που πρέπει να φοβάσαι και αυτά που δεν χρειάζεται να φοβάσαι καθόλου. Το να τιμάμε τα συναισθήματά μας ως προέκταση των αισθήσεων, των διαισθήσεων και των ενστίκτων μας είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας και την ικανότητα να εξελιχθούμε στον αυθεντικό μας εαυτό.
Διαπιστώνουμε ότι το να είμαστε ενδελεχείς και ειλικρινείς με τον εαυτό μας σε αυτή τη διαδικασία είναι το πιο σημαντικό γιατί η θετική σκέψη που αφήνεται στην τύχη της μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Εάν οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας δεν είναι σε ευθυγράμμιση, αναπόφευκτα δημιουργούμε στάσιμη ενέργεια. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι σημαντικά, αλλά είναι δύο διαφορετικές δυνάμεις που πρέπει να εξερευνηθούν και να βιωθούν ξεχωριστά, ώστε να μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε. Όταν οι αντρικές μας σκέψεις και τα γυναικεία συναισθήματά μας βρίσκουν συμμετρία και ενώνουν τις δυνάμεις μας, η προσωπική μας δύναμη να επιβιώσουμε, να αναπτυχθούμε και να ευημερήσουμε αυξάνεται σημαντικά και ολόκληρη η ύπαρξή μας είναι ελεύθερη να εξελιχθεί.
Η Εννιά Χρονιά φαίνεται να μας παρασύρει προς τα πίσω προς τη λάθος κατεύθυνση, αλλά αυτή η διαδικασία είναι πραγματικά συγκαλυμμένη καθοδήγηση επειδή είναι απαραίτητο να βρούμε τα ημιτελή ζητήματα που μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε. Είναι απαραίτητο να είσαι αρχαιολόγος σε αυτή τη διαδικασία και αυτό θα μας οδηγήσει σε μια συναισθηματική βόλτα. Ανακαλύπτουμε κρυμμένους θησαυρούς, αξιολογούμε τα συναισθήματα του παρελθόντος μαζί με την αφομοίωση νέων ευαίσθητων καταστάσεων στο παρόν που εν μέρει προκαλούν όλα τα παλιά συναισθήματα που πρέπει να απελευθερωθούν.
Οι Συνέπειες του ΠαρελθόντοςΟι συνθήκες που συναντάμε στον παρόντα χρόνο είναι αναπαραστάσεις του παρελθόντος, με διαφορετικές μορφές, που αντιπροσωπεύουν τις συνέπειες πράξεων, αντιδράσεων, αδράνειας, πεποιθήσεων και στάσεων. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε και να ζήσουμε πλήρως στο παρόν εάν ένα μέρος μας είναι κολλημένο και κρυμμένο στο παρελθόν. Επομένως, θέλουμε να επιστρέψουμε, να σκάψουμε λίγο πιο βαθιά και να ανακτήσουμε τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μας που έχουν μείνει άλυτα και τσιμεντωμένα στο υποσυνείδητό μας.
Η γενναιοδωρία, η καλοσύνη και η συμπόνια διαδραματίζουν σημαντικούς ρόλους σε αυτήν την πορεία εξέλιξης και μέσω μιας μεγαλύτερης κατανόησης του εαυτού μας, γινόμαστε συμπαθείς με τις πραγματικότητες των άλλων ανθρώπων. Γνωρίζουμε πώς όλοι επιδεινώνουμε ορισμένα προβλήματα αποφεύγοντας και αρνούμενοι τα συναισθήματά μας και συνειδητοποιούμε τη διαφορά μεταξύ συμπόνιας και ενοχής.
Επί του παρόντος, εάν εμπλέκουμε διστακτικά σε μια σχέση ή οτιδήποτε άλλο, δεν νιώθουμε σίγουροι, οι ενοχές μπορεί να μας έπεισαν ότι είναι το σωστό και ίσως είναι. Ίσως δεν είναι. Ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας τον αυτοστοχασμό και να εμπιστευθούμε τις διαισθήσεις μας να μας καθοδηγήσουν. Είναι στην Εννιά Χρονιά που συνειδητοποιούμε την έκταση της ενοχής που μας εμποδίζει να επιτύχουμε την ευτυχία και πόσο αρνηθήκαμε την ενοχή μετατρέποντάς την σε ενοχή.
Οι άβολες αναμνήσεις προκύπτουν πάντα για να τις αναγνωρίσουμε και όταν επουλωθούν, μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε περισσότερο εσωτερικό χώρο για να βγει η δημιουργικότητα και η ευτυχία.
Οι ανακριβείς πεποιθήσεις αντικαθίστανται από νέες αλήθειες, προοπτικές και δυνατότητες και καθώς αποδεχόμαστε αυτό που μας συνέβη, αναπτύσσουμε ένα φωτεινό όραμα για το τι θέλουμε να ξεκινήσουμε στη ζωή μας και μεταμορφώνουμε τον παλιό εαυτό στον παρόντα εαυτό, επιτρέποντας την προσωπική μας βούληση και επιθυμεί να καθορίσει ένα εντελώς νέο μέλλον.
Δεν συνδέονται όλα τα τελειώματα με ταραχώδη συναισθήματα. Ορισμένες καταστάσεις ολοκληρώνονται επιτέλους, φέρνοντας ανακούφιση και ανακούφιση. Μην υποθέτετε τα χειρότερα. Η αποδοχή και η ενσωμάτωση του παρελθόντος μας είναι το τοπίο που έπρεπε να καλύψουμε για να φτάσουμε εκεί που θέλαμε και η αληθινή μας κατανόηση αυτού του ταξιδιού δείχνει τον Εννιάχρονο Κύκλο στο πιο συναρπαστικό και δυναμικό προσκύνημα που θα ταξιδέψουμε ποτέ.
